چرایی زیبایی با تأکید بر هستی شناسی صدرایی

ما جهان و اشیاء را زیبا می یابیم؛ اما سؤالاتی بی درنگ ذهنمان را می خلد: «چرا جهان به جای اینکه زیبا نباشد، زیباست؟» و «چرا انسان ها به وجود زیبایی معتقدند؟». این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با تأکید بر هستی شناسی صدرایی، زیبایی را مساوق وجود و امری مشکک معرفی می کند و همچنین آن را دارای مظاهر و ذاتی کل هستی می شمرد. فاعل زیبایی جهان همان واجب الجمال یا حقیقت عینی زیبایی است. از آنجا که خارج از حقیقت وجود هم چیزی نیست، علت غایی نیز هموست. لذا جهان به عنوان معلول زیبایی مطلق و یا تجلی آن، زیبا می باشد. در پاسخ سؤال دوم می توان گفت که انسان ها از طریق شناخت زیبایی مطلق به عنوان علت یا مُظهرِ و همچنین از راه تأثیرپذیری از امور زیبا به وجود زیبایی معتقد می شوند.